Hayvanlarda
Oyun
Oyun oynarız. Çünkü oynarken çok eğleniriz, mutlu oluruz. Oyun yaşamımızın bu evresinin önemli öğelerinden biridir. Aynı zamanda eğitimimizin de temel bir parçasıdır. Bizi yaşamın birçok gerçeğine hazırlar. Arkadaşlarımızla oyun oynarken sosyalleşiriz, yeni ilişkiler kurarız, eskilerini sağlamlaştırırız ve korumaya çalışırız. Arkadaşlarımızın hatta kendimizin değişik durumlardaki davranışlarını görürüz. Uzun bir süre, oyun oynamanın insan yavrusuna özgü olduğu düşünülmüştür. Artık çok iyi biliyoruz ki yalnızca çocuklar değil yetişkinler de oyun oynuyor; yalnız insanlar değil hayvanlar da oyun oynamaktan keyif alıyor.
Kedilerin oyun oynarkenki davranışları avlanma sırasındakilere çok benzer.
Hayvanlar Neden Oyun Oynar?
Hayvanlar Neden
Oyun Oynar?
Vahşi doğada da hayvanlar oyun oynar. Aslında oyun sırasında dikkatleri dağıldığı için -oynarken yırtıcı hayvanlara dikkat edilemez- yaralanma riski olduğundan ve büyük bir enerji kaybı olduğu için oyunun hayvanlara nasıl bir yararı olduğu, hayvanların neden oyun oynadığı uzun süre anlaşılamamıştır. Ama oyun aslında yalnızca bir eğlenceli zaman geçirme etkinliği değildir. Oyun ciddi bir iştir! Neden mi? Çünkü yavruların kaslarını, kemiklerini, sinirlerini ve duyularını geliştirir. Onları yetişkinliğe hazırlar. Bunu da eğlenceli bir şekilde yapar. Yavruların sosyal ve psikolojik yönlerini güçlendirir, zenginleştirir.
Dönen tekerlekler, tüneller, ince tahtalar ve daha başka oyuncaklarla dolu kafeslerde yetiştirilen farelerin, oyun oynama olanağı olmayan farelere göre beyinlerinin daha iyi geliştiği görülmüş. Bir başka deyişle oyunun fareleri zekileştirdiği anlaşılmış…
Köpekler oyun oynamak istediklerinde bedenlerini öne eğip “oynamak istiyorum” mesajı verirler. Bu hareketi köpeklerin yakın akrabası olan kurtlar ve çakallar da yapar.
Parkta köpeğini dolaştıran iki kişinin karşılaşmasına tanık olmuşsunuzdur. Köpekler hemen birbirlerini koklar. Sonra da sanki önceden anlaşmışlar gibi dans benzeri hareketler yapar, sürekli birbirlerini izler, koklar, çevrelerinde çemberler çizerler. Bazen yalandan kavga eder, bazen de birlikte koştururlar. Neşeyle oyun oynarlar…
Yırtıcıların Oyunları
Ayı, aslan, kurt gibi yırtıcı hayvanların oynadığı oyunlar genellikle kovalamaca, atılmaca, boğuşmaca ve ısırmacadır. Bu oyunlar sırasında yavrular kendi bedenlerini tanır; kaslarını, kemiklerini geliştirir; kısacası ileriki avcı yaşamları için hazırlanırlar.
Hayvanlarda türler arası oyunlara çok sık rastlanmaz; ama zaman zaman da görülür. Böyle bir oyun sırasında oldukça şaşırtıcı hatta komik manzaralar ortaya çıkar.
Midye Yakalamaca
Otçulların Oyunları
Gazel, ceylan, zebra, keçi gibi otçul hayvanların oyunları da daha çok kovalamaca, zıplamaca ve sıçramacadır. Bu oyunlar da yavruların koşma, sıçrama ve atlama becerilerini ve denge duyularını geliştirir. Yavrular büyüdüklerinde -hatta daha bu küçük yaşlarında bile- bu becerileri sayesinde yaşamda kalacaklardır.
Yırtıcı bir hayvan tarafından kovalanan bir avın, kaçarken dengesini çok iyi koruması gerekir. Ufak bir hata sonu olabilir. Denge duyusu da yavruyken oynanan oyunlarla gelişir. Oyun aslında beyni beklenmedik durumlar için hazırlar.
