Merhabalar ben Faruk Beysal. İlkokuldan bu yıl mezun oldum ve on yaşındayım. Bu yıl ikinci takdir belgemi aldım. Bu yüzden çok mutluyum. Ayrıca öğretmenim de derslerimde başarılı olduğumu söyler. Kahverengi gözlerim, bir gözlüğüm, kumral saçlarım ve bazen konuşmalarımda takılmalarım var.
Yapmaktan en çok keyif aldığım aktivite proje yapmaktır. “Ne projesi?” dediğinizi duyar gibiyim. Her türlü geri dönüşüm malzemesi benim için bir proje malzemesidir. Evde bulduğum her ambalaj kutusu, etiket, şişe bende bir proje fikri oluşturur. Böylece bu malzemeleri tekrardan dönüştürerek kullanmış olurum. Projeler yapmak bana kendimi çok iyi hissettirir ve bu sayede daha özgüvenli birisi olduğumu düşünürüm. Konuşmalarımda takılmalarım olduğunu söylemiştim. Siz Kumbara Dergisi okuyucusu arkadaşlarıma bu konu hakkında söylemek istediklerim var.
Dil ve konuşma terapisine başlamanın sana sağladığı kazanımlar neler oldu?
Daha önce kekemelik ile ilgili çok fazla olumsuz düşüncem vardı. Dil ve konuşma terapistimle konuşarak daha farklı pencerelerden bakmayı öğrendim ve bu düşüncelerimi değiştirmeye başladım. Mesela konuşurken takılıyor olmam benim suçum değilmiş. Dil ve konuşma terapisi kekemeliği sonlandırmaya çalışmaz, kekemeliğin hayatımızda daha az yer kaplamasını ve iletişimimizi kötü yönde etkilememesini sağlamaya çalışırmış. Önemli olan akıcı konuşmak değil kendini iyi ifade etmekmiş. Ben bu yolun henüz başındayım ama şimdiden çok yol kat ettiğimi düşünüyorum. Kendimi daha özgüvenli ve rahat hissetmeye başladım. Sosyalleştim, broşürler hazırlamaya cesaretim oldu ve tüm bunların yanında da daha iyi bir iletişimci oldum.
Konuşmada takılma yaşayan arkadaşlarını ve diğer bireyleri bu konuda bilgilendirme, toplumda farkındalık yaratma fikrin nasıl gelişti?
Dil ve konuşma terapistim Medine abla bana iletişimin iki taraflı olduğunu, benim iletişimde sorumlu olduğum kadar iletişim kurduğum insanların da sorumlu olduğunu söyledi. Yani bu da bize kekemelik ve takılmalarla ilgili diğer insanların da bilinçli olması gerektiğini gösteriyor. Ben dil ve konuşma terapisine gitmeden önce kekemelik ile ilgili yanlış bilgilere sahiptim. Terapiden sonra doğrularını öğrendim ve bunları akıcılık bozukluğu yaşayan ya da yaşamayan herkesin bilmesi gerektiğini anladım. Çünkü iletişim iki taraflıdır. Ayrıca toplumu bilinçlendirme etkinliklerinin bana kendimi iyi hissettiren birçok yönü var. Hem kendim için hem de diğer akıcılık bozukluğu yaşayan arkadaşlarım için faydalı bir şeyler yapma hissi çok iyi geliyor.
Medine ablayla ilk önce sloganlar hazırlayıp çalıştığımız kurumda panolara, duvarlara asmaya başladık ve insanların dikkatini çektik. Daha sonra ben kendi sınıfımda kocaman bir pano hazırladım. Yaşadığımız apartmanda, asansöre ve duvarlara asmaya başladık. Daha da ileriye giderek, sokakta uygun bulduğumuz her yere astık. Böylece bu broşürlerin ne olduğunu merak eden herkes okumuş ve az da olsa bu konuda bilgi sahibi olmaya başlamış oldu.
Konuşmada takılma yaşayan akranlarına ne söylemek istersin? Onlara neler önerirsin?
Konuşmalarındaki takılmalarından dolayı iletişim kurmaktan ve söyleyeceklerini söylemekten vazgeçmemelerini öneririm. Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi kapsamında ifade özgürlüğümüz güvence altına alındığını unutmayın lütfen. Konuşmalardaki takılmaların hep olabileceğini unutmayalım. Takılmalardan kurtulmaya çalışmaktansa onlarla barışık bir şekilde iyi bir iletişimci olma yolunda ilerlemelerini öneririm. Ben bunları dil ve konuşma terapistimden öğrendim. Eğer ihtiyacınız varsa siz de bir dil ve konuşma terapistine gidebilirsiniz. Son bir öneri olarak da haklarımızı koruma, toplumsal farkındalık oluşturma ve sosyal dayanışma için kurulan Kekemeler Derneği’ne bir göz atmanızı öneririm. Ö-ÖÖ-ÖZ-GÜ-GÜR-CE KE-KE-LE
